internetschaarste rond de Arlberg

etappe: Bregenz- Klösterle, 95 km (vrijdag)
via Feldkirch, Bludenz
Helaas kon ik geen internetcafé vinden behalve eentje dat mijn blogspot blokkeerde. Het verslag komt dus later.

Dit verslag is geschreven op maandag 15 augustus, maar gebaseerd op de aantekeningen van vrijdag

Bregensz is een bezoek waard, ook buiten de Bregenzer festspiele die trouwens wel erg duur en chique zijn. Een wandeling door de Oberstadt bracht mij langs Martinsturm, bekroond met de grootste ui van Oostenrijk, wat mij als Kampenaar natuurlijk aansprak. Maar ook overigens een mooi historisch plekje, die Oberstadt, met een authentieke sfeer. De jeugdherberg is wel uit de tijd, met gemengde slaapvertrekken voor acht personen met piepende stapelbedden. Ik kan blijkbaar overal slapen, maar de enige wat oudere vrouw op de zaal voelde zich er duidelijk ongemakkelijk. Ze was ook al niet bepaald toegankelijk voor een praatje.
Maar de maaltijd en het ontbijt waren boven alle lof verheven!

Er zit een engeltje op mijn fiets. Het brengt mooi weer en een gunstige wind. Dat maakt fietsen in de Alpen tot een feest! De route was gepland van Bregenz door het dal van de Boven-Rijn naar Feldkirch, en daarna oostwaarts tot Bludenz. Eerst door een mooi groen dat van de Rijn, waar ik wél even van afweek om even een stukje Zwitserland te proeven (beviel niet: alleen maar industriegebied daar). Weer terug in Oostenrijk ging het door een prachtig bosgebied met een bruisende beek er naast naar het mooie stadje Feldkirch, met een sfeervol pleintje en een aantal fraaie gebouwen.
En ze hebben daar een C&A, waar ik een stormvaste zonnehord kon kopen, hard nodig gezien de toestand mijn mijn neus en mijn voorhoofd!
Daarna zag je het landschap geleidelijk veranderen: de bergen gingen meer domineren en werden wat ruiger. Steeds langs een beek (ja, waar moet je anders ook wegen aanleggen in het bergland- maar wat een toegift is dat!)
bereikte in al om half drie Bludenz.
Eerst op zoek naar een intenetcafe - met bekend resultaat. Daartoe ben ik de stad een aantal keren doorgefietst. Veel bijzonders viel mij niet op, of het moest de doordringende chocoladegeur van de Milka-fabriek ter plaatse zijn. Maar later las ik dat er twee mooie poorten zijn, die ik gemist heb, dus misschien doe ik Bludenz tekort.

Het was nog vroeg, de omstandigheden konden niet beter en ik voelde dat ik nog energie had om de aanloop van de Arlbergpas te doen. Dat lukte, beter dan gedacht! Met de gedachte dat de pas dan misschien te doen was kon ik mij in Klosterle-Danöfen opfrissen in een pension- kamer met douche en toilet voor mezelf! Wel even fijn, zo'n luxe.