Bodensee!

etappe: Sigmaringen - Friedrichshafen, 85 km.
via: Pfullendorf, Höchsten

Wat een dag vandaag! Tot nu toe was elke dag een geschenk -misschien de tweede wat minder, moet ik toegeven- maar deze was echt een topper. Om te beginnen heb ik in Sigmaringen de remblokjes vernieuwd en de versnelling opnieuw afgesteld, zodat ik gerust de heuvels in kan, mij daarna mijn tweede Kaffee mit Kuchen veroorloofd vanwege de geslaagde operatie, heb wat mails gestuurd en ben zodoende pas om 11 uur vertrokken. Reitsma, mijn reisbeschrijver, had een etappe bedacht van zo´n 50 km, eindigend in het nietige Untersiggingen, waar nauwelijks onderdak te vinden is. Daarom is het Friedrichshafen geworden, waar wel een jeugdherberg is. Omdat de rit niet zo lang leek, het weer prachtig was en ik mij optimaal voelde, heb ik een omweggetje gemaakt via het prachtige plaatsje Pfullendorf, wat even klimmen was. Daarna kwam de mogelijkheid om een zijstap te maken over de Höchsten, zoals de naam al zegt het hoogste punt vóór de Bodensee. Dat was 100 m extra klimmen. Maar de beschrijving maakte dat ik er toch aan begon, en wat een beloning kreeg ik daarvoor! Op de top was er een onvergetelijk uitzicht over het Bodenmeer, daarachter lag Zwitserland voor me open, met tegen de horizon de omtrekken van de eerste Alpen. En daarna hoefde ik alleen nog maar 25 km af te dalen naar Friedrichshafen. Een fantastiche belevenis.
Het fietsen in de vrije natuur maakt voor min beleving dat ik mij een ga voelen met mijn omgeving, zodat ik die intensief in mij opneem en er een enorme rust en ontspanning aan ervaar. Dat gevoel wordt elke dag nog sterker, zodanig dat je het liefst almaar zou willen doorfietsen. Het is goed dat het boekje mij erop wijst dat er ook andere dingen zijn onderweg, daarom mijn uitstapje naar Pfullendorf. Dat het allemaal tot nu toe zo goed lukt is wel een heel rijk gevoel.
Mijn favoriete onderkomen is dus de jeugdherberg. Dat heeft natuurlijk financiele kanten -als je 35 keer moet overnachten kun je je geen Hilton permitteren- maar het is ook gewoon gezellig, zoals gisteren weer met Uri uit Zwitserland. Daar kun je ook mensen ontmoeten zoals - in Bingen- Peter Schultze, die toen ik hem vertelde dat ik een blog bijhield en zoveel leuke reactie kreeg, zei "Das ist dein Nabelschnur, mit dem du mit deine Familie verbunden bist". Prachtig gezegd, zo is het precies, niet alleen met familie overigens maar maar ook met vrienden.
Hoe breng je je avonden door, vroeg Baukje. Nu, gisteren bijvoorbeeld heb ik een wandeling door Sigmaringen gemaakt, mijn log wat bijgewerkt in het internetcafé, daarna in de jeugdherberg met twee meiden gepraat die ook op fietstocht waren, zowaar een cryptogram uit de meegebrachte bundel geprobeerd te maken, wat slecht lukte, en een Weizenbier gedronken met Uri. Dan is de avond op want ik ga voor mijn doen vroeg naar bed en heb om half acht nog moeite met opstaan. Maar vanmorgen moest dat, anders zouden de voetballertjes en de fietsertjes alles hebben opgegeten. Geen tijd voor lezen, dus. Het meegebrachte boekje van Asimov heb ik uit, en achtergelaten in Bingen, en aan het nieuwe, Invisible man van Ralph Ellison, heb ik na de eerste drie -overigens indrukwekkende- bladzijden nog geen vervolg kunnen geven. ´s Avonds mis ik daarvoor kennelijk de concentratie.
Nu dus aan de Bodensee. dat is weer aan de Rijn. Maar zweetdruppeltjes waren er vandaag nauwelijks, dus zoek er niet naar in de Noordzee.