Du meine Guete!

Etappe: Bolzano - Rovetero, 100 km
via Trento

Leuk, gisteravond. Ik kwam bij mijn logiesadres aan, en mevrouw Psenner deed het hek voor mij open. Toen zij mijn fiets zag vielen de ogen bijna uit haar hoofd. "Du meine Guete! Sind sie auf das Ding aus Holland hier her gekommen? Auf das Auto? Das ist ja nicht moeglich! Das kann i doch nit glauben! En ze hoofdschudde en ratelde nog enige tijd door van verbazing en ongeloof. Het was dus een prachtig, enthousiast mens! 's Avonds hebben we gezellig een biertje gedronken, met haar man en twee Duitsers uit Saksen die in Bolzano werken in de zomer. Een reuze leuke avond voor een Wanderfietser.

Het is dus warm hier in Italie, dat heb je natuurlijk gauw in Augustus.
Daarom ben ik vrij vroeg vertrokken omdat de ochtend nog fris is, en tegen enen was ik in Trento. Daar heb ik de ergste hitte afgewacht, de parken en de kerken zijn nog wel koel en de binnenstad is echt prachtig. Daarnaar door naar Rovereto, waar elke avond de klok 100 keer geluid wordt om de bloedige veldslag die hier heeft plaatsgevonden in de eerste wereldoorlog te herdenken. Ik heb hem gehoord en het maakt indruk!
Het fietspad, dat ik gisteren wat neerbuigend heb behandeld, heeft zich vandaag volledig gerehabiliteerd. Het was werkelijk een prachtige rit, de berghellingen zijn nu veel dichterbij en de snelweg is verder weg. Die hellingen zijn bijna loodrecht en grotendeels wit Ze doen wat aan de Engelse krijtrotsen denken. Schitterend!
Vanavond slaap ik in een hostel. Kijken wat dat nu weer meebrengt. Mijn kamergenoten zijn Italiaanse motorrijders, ze spreken wel Engels maar zijn niet al te sociaal.
Morgen staat Verona als einddoel op het programma. Het schiet al op!
Tenslotte: Zoals je gemerkt hebt, kan ik een een Umlaut-teken op een Italiaans toetsenbord niet vinden. Vandaar de ouderwetse spelling. Scuzate!