Kepler

Etappe: Pforzheim-Tübingen, 85 km
via: Weil der Stadt

Gisteren was de verjaardag van Thijs en Dick, nog van harte gefeliciteerd! En welkom op de volgerslijst, Douwe.

Een dag met twee gezichten. Vanmorgen een mooi zonnetje, goede wegen, prachtige natuur en aankomst in het plaatsje Weil der Stadt. Dat is de geboorteplaats van Johannes Kepler, de grote astronoom die uit zijn waarnemingen en die van collega´s constateerde dat de planeten in ellipsen draaien om de zon. Dat was revolutionair, want het wereldbeeld was dat het heelal volmaakt was, en in een volmaakt heelal horen volmaakte vormen zoals cirkels, en geen ellipsen. (Ik kan het niet laten de schoolmeester uit te hangen, merk ik).
Het plaatsje is klein, maar heel sfeervol. En natuurlijk staat er een groot standbeeld van Johannes op het marktplein, en een museum, in zijn geboortehuis. Maar dat is op maandag helaas dicht.
Ik heb daar een flinke pauze genomen (ik had mijn geliefden beloofd dat ik tijdens de middag een uur rust zou nemen, maar mij daar nog nooit aan gehouden) met een lunch uit de buurtsuper. Ik heb de combinatie van een volkorenbolletje met een banaan erin ontdekt en kan die jullie zeer aanbevelen.
Daarna kwam een stuk dat mijn boekje "misschien wel het meest idyllische deel van de route" noemt. Misschien wel, maar in de dorpjes raakte ik tot tweemaal toe de weg kwijt en moest dan weer terug om de draad op te pakken, tegen de helling op, en het ging ook regenen en waaien. Kom op met je idyllische route, dit is werken, dacht ik. Niet elke dag ben je even goed gewapend tegen tegenslagjes. Maar toen ik in Tübingen aankwam om ruim half vijf heb ik de dag nog eens overwogen en geconstateerd dat het genoegen van eerste deel van de tocht verre opwoog tegen de minpuntjes van het tweede, én dat het tweede stuk ook geweldige trajecten heeft. Maar ik ben het niet met Reitsma eens: het éérste stuk door het Würmtal is het mooiste.

Gisteravond in de jeugdherberg ontmoette ik mijn kamergenoot Jens. Hij sprak mij in het Nederlands aan (had mijn boekje gezien) en constateerde dat ik verbrand was. Daar had hij wel een creme voor. Hij is dermatoloog, bleek later. Hij kwam uit Keulen en werkte in Zwitserland, maar had overal op de wereld al gewerkt of gestudeerd, ook in Noordwijk en hij ging als kind op vakantie naar Renesse. Hij kende heel wat nederlands woorden, en liet zich door mij nog veel meer uitleggen. We hadden een heel leuke conversatie, over alles en nog wat. Maar op een of andere manier was de conversatie voor mij knap vermoeiend want we schakelden steeds heen en weer tussen Duits en Nederlands, en het gesprek ging zo nu en dan ook echt ergens over. Dan merk je dat de woordenschat die je paraat hebt voor een inhoudelijk gesprek flink wat dieper weg zit dan het goedemorgen wensen, en waar ga je naar toe? Dat kost energie, maar is wel erg leuk.
De jeugdherberg in Tübingen is echt een JEUGDherberg. Geen loslopende senoir gezien nog, en maar maar één gezinnetje. Tübingen lijkt mij ook echt een stad voor jeugdige toeristen, die er dus in grote aantallen zijn, uit alle hoeken van de wereld. Kom daar eens om in Pforzheim.
Morgen moet ik klimmen. Ik ben al benieuwd naar mijn eigen log van morgenavond.
O ja, wat is een opvliegende groene specht een spectaculair beest! Eén warreling van geel, groen en rood, prachtig!