Via: Bruchsal en Bretten. En: ooievaarsbek, kamille, haas, vogels en veel ander moois
Nieuwe wegen, ja, want tot in Speyer was ik ooit gefietst, maar nu is mijn actieradius dus echt groter geworden. Bovendien valt het me op dat het karakter van de plaatsjes nu anders, meer zuid-duits, wordt. Meer verf op de muren, meer bloemen op de vensterbanken, kleuriger en vrolijker vakwerkhuizen. En het wegdek wordt ook meer Zuid-duits: niet meer zo horizontaal. Nu is het afgelopen met de vlakke etappes! roept mijn fietsgidsje dan ook. Nu, dat heb ik vandaag al gemerkt. De klimpartijen zijn nog niet erg lang maar wel heftig, tot tien, elf procent. Maar het voelt allemaal nog wel goed.
Meestal schreef ik over de plaatsen die ik passeerde; de natuur en het landschapkwamen er bekaaid vanaf. Dat niet terecht want de weggetjes waar ik langs kom staan vol met bloemen, de lucht is vol vogels en een haas of een eekhoorn laat zich ook wel eens zien. Daar geniet ik eigenlijk wel net zoveel van als van de steden. Hoewel: Bruchsal heeft een prachtig Barok-slot en Bretten heeft een marktplein om te zoenen.
Vandaag scheen de zon nu eens niet zo heftig. (Dat is in zekere zin een geluk want mijn gezicht is knap verbrand). De buienluchten waren indrukwekkend en de plassen waar ik door reed spraken boekdelen, maar de regen viel steeds waar ik niet was. Ik ben dus een tevreden mens in Pforzheim, waar ik maar één mooi gebouw ken: de jeugdherberg, gebouwd in een oud kasteel. Is dat even boffen.
Vandaag weer heel leuke lui in de jeugdherberg: een stel dat deel uitmaakt van een voor mij onbekende organisatie die werkt aan bewustwording van armoede in de wereld. Ze zijn in Pforzheim omdat hier vlakbij, in Calw, Hermann Hesse is geboren, en daar is hij helemaal gek van.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten