Hardleers

Etappe: Perugia-Assisi, 45 km

Ja, toen moest ik uit Perugia weer op de route komen, en het hostel was aan de verkeerde kant van de stad om het zo te zeggen: ik moest òf door, òf om Perugia heen. En de route waarlangs ik gekomen was, was ik volledig kwijt, zelfs Google Maps kon mij niet helpen. Vervolgens dacht ik, dat ik toch zoveel mogelijk van de aangegeven route wilde rijden, dus op goed geluk en met hulp van de stand van de zon naar het noord-oosten. Eigenwijs natuurlijk, maar dat is geen nieuws.
Nu, bij Perugia eindigen alle wegen op een autosnelweg; voordat je een weg hebt waar een fiets langs kan ben je twee uur verder. En buiten Perugia ontdek je dat alle Italiaanse dorpen op een bult liggen(vanwege overstromingsgevaar, natuurlijk, net als in Friesland, maar dan véél hoger), en dat de landweggetjes van dorp naar dorp lopen, dus berg af, berg op. En dan niet zo vriendelijk als de doorgaande wegen, maar heftig en stéil! Tenslotte bereikte ik toch de hoofdroute en kon ik even normaal fietsen. Toen kwam Assisi: ook op een bult. Na maar 45 km was ik echt al helemaal aan het eind van mijn Latijn! Maar denk niet dat ik daardoor geen goede dag heb gehad: ondanks -misschien ook wel een beetje dank zij- de inspanning heb ik erg genoten van het prachtige landschap!
Toen kwam er een vreemde ervaring. Ik was door een stil, landelijk stukje Italie gekomen -nadat ik Perugia kwijt was-, mooie dorpen en een zomerse sfeer, en Assisi is bij eerste aanblik een druk toeristenoord met busparkeerterreinen, souvenierwinkels, caffètaria's en heel veel nogal ongeinteresseerd kijkende mensen. Op een of andere manier kon ik de omslag niet goed maken naar een houding van aandacht en concentratie die deze stad écht wel verdient. Komt natuurlijk ook mee door de vermoeidheid. En je zit bovendien altijd met die fiets die ergens onbeheerd staat. Daarom heb ik besloten voor vandaag het te laten bij een eerste, heel globale indruk en blijf ik hier om morgen, als het fris is en nog niet zo druk, ècht deze plaats te bekijken. Ongetwijfeld komt het gedachtengoed van Sint Franciscus dan beter bij mij over. Want dat er heel veel te zien en te beleven (in ware zin) is, dat geloof ik zeker. Dus morgen weer: Assisi!